Vandaag ben ik geopereerd aan mijn knie. Vanmorgen om 7.15 moest ik me melden op afdeling kort verblijf in het ziekenhuis. Al gauw was ik gehuld in zo’n modieus nachthemd. Blijkbaar vonden ze mijn haar niets want ook zo’n prachtige groene muts werd opgezet.
Om 7.45 werd ik naar de verkoeverkamer gereden waar ik een infuus kreeg. Mijn eerste in mijn leven. Viel wel mee.
Toen naar de OK waar ik de ruggenprik kreeg toegediend. Prikken vielen wel mee. Maar dat gevoel mensen, je voelt helemaal niets. Op gegeven moment zag ik een been door de lucht vliegen. Dat was weird. Toen besefte ik dat het mijn eigen been was. Weird, echt weird. Maar geen fijn gevoel. En mijn bloeddruk daalde ook steeds. Dus ik werd goed in de gaten gehouden.
Helaas bleek mijn knie in een slechtere staat te zijn dan dat de arts had gedacht. Mijn binnenmeniscus was beschadigd en er is een stukje van verwijderd. Ook was het kraakbeen beschadigd. Dat hebben ze moeten polijsten. En verder waren er nog andere beschadigde plekjes.
Tijdens het opereren zei de arts al dat ik minimaal 2 weken op krukken moest lopen. Nou ja prima dacht ik.
De arts rondde de operatie af en verliet de ruimte. De anesthesisten en de verpleegkundigen maakten het af en tilden me terug op het bed.
En toen ging het mis. Ik kreeg een beetje een raar gevoel op mijn borst en alles begon te draaien. Ik hield me groot en dacht het hoort erbij. Maar toen werd ik ook misselijk.
Ik voel me niet lekker zei ik. Plotseling stonden er 5 mensen om me heen die van alles deden. Ze spoten me van alles in. En intussen voelde ik me knap belabberd en zelfs in paniek. Maar langzaam aan werd het beter. De misselijkheid trok ook weg. Ik zweette nog wel. Ik was knap geschrokken.
Gelukkig kon ik om 14.00 uur weer naar huis met nog meer slecht nieuws.
De komende 6 weken mag ik geen piekbelasting op mijn knie hebben. Niet bukken, hurken, draaien, lang staan en veel lopen. Veel rusten.
Want mijn kraakbeen laagje is erg dun. En door rust moet er nieuwe kraakbeen worden aangemaakt. Anders moet ik straks een kunstknie.
Maar ik ga 23 sept. op vakantie zeg ik. De arts schudde zijn hoofd even en vroeg wat voor vakantie ik ging doen. Naar Orlando, veel lopen zeg ik.
Dat mocht dan wel maar met beleid. Dus met veel rustpauzes en zo. En niet eigenwijs zijn. Dat ben ik ook echt niet van plan.
Dus operatie geslaagd maar wel met een beetje slecht nieuws.
Maar….. nooit geen ruggenprik meer. Jeetje wat ben ik geschrokken.
Hé dat is een hele vervelende dag, met geen lekkere after operatie zeg maar. Gelukkig ben je weer thuis en kun je aan herstellen denken.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk heb je erin Orlando alweer veeeeeeeel minder last van !! Dan kun je toch nog lekker genieten....
Heleen,
BeantwoordenVerwijderenje verslag gelezen.Wel van geschrokken.
Wij wensen je heel veel sterkte en beterschap.
Groetjes Anneke en Gerard van Ingen.
wouw heftig.... Neem een rolstoel ben je overal ook meteen mooi vooral :0
BeantwoordenVerwijderenElk nadeel heeft zijn voordeel (wie zei dat ook alweer hahahaha)
Sterkte
oei, is inderdaad geen prettig nieuws. Maar positief zijn, je mag gewoon naar Orlando !
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte en luister goed naar je lichaam !!
veel beterschap !!!!
BeantwoordenVerwijderengeen foto van je nachtkleed? ;)
doe het maar rustig aan daar, en in geval van nood kun je nog altijd een rolstoel of een scootertje huren. Het doel heiligt de middelen.
nogmaals veel beterschap gewenst van ons alletwee hier
hmm dat is niet zo mooi maar we doen het gewoon rustig aan.... En met jou knie en mijn conditie komt het dan helemaal in orde haha.
BeantwoordenVerwijderenDesnoods nemen we gewoon een dagje een rolstoel hoor en niet eigenwijs gaan doen dan he. Gewoon aangeven als het niet gaat.
Beterschap en tot over 26 dagen
Jeetje, heftig zeg. Hopelijk herstel je snel, maar, doe wel rustig aan. Misschien is het slim om in Orlando een rolstoel / electrisch wagentje huren voor in de parken? Wat vervelend allemaal zeg, sterkte.
BeantwoordenVerwijderenDat is even schrikken zo vlak voor je vakantie. Je hebt gelukkig nog eventjes om bij te komen en daarna kun je lekker gaan genieten (met of zonder rolstoel, je krijgt dan wel voorrang, ook wel eens leuk natuurlijk).
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte,
groetjes
Anita
Jemig, wat een nieuws. Ik schrok me rot toen ik aan het lezen was. Maar gelukkig eindigt je verhaaltje nog redelijk; je mag in ieder geval gaan. Daar maar op focussen dan, en inderdaad rustig aan doen. Sterkte met revalidern in ieder geval. Hoe meer rust je nu neemt, hoe beter, denk ik !
BeantwoordenVerwijderenMensen bedankt voor het meeleven.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig ben ik positief ingesteld en ga zeker het beste er van maken in Orlando. Heb nog een aantal weken om te herstellen. Veel rusten inderdaad. Nu heb ik nog aardig veel pijn maar heb wel goede medicijnen meegekregen. Dus...
Ik houd jullie op de hoogte.