Vandaag ben ik geopereerd aan mijn knie. Vanmorgen om 7.15 moest ik me melden op afdeling kort verblijf in het ziekenhuis. Al gauw was ik gehuld in zo’n modieus nachthemd. Blijkbaar vonden ze mijn haar niets want ook zo’n prachtige groene muts werd opgezet.
Om 7.45 werd ik naar de verkoeverkamer gereden waar ik een infuus kreeg. Mijn eerste in mijn leven. Viel wel mee.
Toen naar de OK waar ik de ruggenprik kreeg toegediend. Prikken vielen wel mee. Maar dat gevoel mensen, je voelt helemaal niets. Op gegeven moment zag ik een been door de lucht vliegen. Dat was weird. Toen besefte ik dat het mijn eigen been was. Weird, echt weird. Maar geen fijn gevoel. En mijn bloeddruk daalde ook steeds. Dus ik werd goed in de gaten gehouden.
Helaas bleek mijn knie in een slechtere staat te zijn dan dat de arts had gedacht. Mijn binnenmeniscus was beschadigd en er is een stukje van verwijderd. Ook was het kraakbeen beschadigd. Dat hebben ze moeten polijsten. En verder waren er nog andere beschadigde plekjes.
Tijdens het opereren zei de arts al dat ik minimaal 2 weken op krukken moest lopen. Nou ja prima dacht ik.
De arts rondde de operatie af en verliet de ruimte. De anesthesisten en de verpleegkundigen maakten het af en tilden me terug op het bed.
En toen ging het mis. Ik kreeg een beetje een raar gevoel op mijn borst en alles begon te draaien. Ik hield me groot en dacht het hoort erbij. Maar toen werd ik ook misselijk.
Ik voel me niet lekker zei ik. Plotseling stonden er 5 mensen om me heen die van alles deden. Ze spoten me van alles in. En intussen voelde ik me knap belabberd en zelfs in paniek. Maar langzaam aan werd het beter. De misselijkheid trok ook weg. Ik zweette nog wel. Ik was knap geschrokken.
Gelukkig kon ik om 14.00 uur weer naar huis met nog meer slecht nieuws.
De komende 6 weken mag ik geen piekbelasting op mijn knie hebben. Niet bukken, hurken, draaien, lang staan en veel lopen. Veel rusten.
Want mijn kraakbeen laagje is erg dun. En door rust moet er nieuwe kraakbeen worden aangemaakt. Anders moet ik straks een kunstknie.
Maar ik ga 23 sept. op vakantie zeg ik. De arts schudde zijn hoofd even en vroeg wat voor vakantie ik ging doen. Naar Orlando, veel lopen zeg ik.
Dat mocht dan wel maar met beleid. Dus met veel rustpauzes en zo. En niet eigenwijs zijn. Dat ben ik ook echt niet van plan.
Dus operatie geslaagd maar wel met een beetje slecht nieuws.
Maar….. nooit geen ruggenprik meer. Jeetje wat ben ik geschrokken.
